کوچه

ﻭﻗﺘﯽ حالم ﺑﺪﻩ نگین ﺍﯼ ﺑﺎﺑﺎ ﺍﯾﻨﻢ ﻣﯽ‌ﮔﺬﺭﻩ ﺩﺭﺳﺖ ﻣﯽ‌ﺷﻪ...سعی نکنین ﺑﺎ ﺟﻮکای ﻣﺴﺨﺮﻩ ﺑﺨﻨﺪﻭنین منو چون ﺧﻨﺪم نمیگیره ﻏﺼﻪ ﺩﺍﺭم.. ﺑﺮﺍم ﺍﺯ ﻓﻠﺴﻔﻪ‌ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺣﺮﻑ ﻧﺰﻧﯿﻦ، ﺍﺯ ﺍﻧﺮﮊﯼ ﻣﺜﺒﺖ ﻭ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺎﺵ ﻭ ﺑﻪ ﭼﯿﺰایی ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯼ فک کن ﺣﺮﻑ ﻧﺰنین چون خودم خدای این جملات و انرژی درمانیم... ﻭﻗﺘﯽ کسی ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻪ ﺍﺻﻼ ﺍﯾﻦ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺘﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﯿﻦ، اتفاقا باید سکوت کنین، ﺑﺎﯾﺪ دست طرفو بگیرین، ﺑﻐﻠﺶ کنین و به چشماش ﻧﮕﺎﻩ ﮐﻨﯿﺪ...باید توی فنجونی که دوست داره براش ﭼﺎی بریزین، ﺑﺮﺍﺵ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻩ بخرین، ﺑﺬﺍﺭین ﺟﻠﻮش، بعد حرف نزنین، بذارین اون حرف بزنه و فقط گوش کنینﻫﯽ ﻓﮑﺮ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﺻﺎﺩﺭ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﻧﺼﯿﺤﺖ کنین، فک ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺍﮔﻪ ﺣﺮﻑ نزنین ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺑﺪﯼ میوفتهﺷﻤﺎ ﺟﺎﯼ ﺍﻭﻥ ﺁﺩﻡ نیستین، ﺷﻤﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻭﻥ ﺁﺩﻡ ﺭﻭ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺍﻭﻣﺪﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﮑﺮﺩﯾﺪشما فقط ﺑﻐﻠﺶ ﮐﻨﯿﺪ، ﺳﮑﻮﺕ ﮐﻨﯿﺪ...ﺍﮔﻪ ﺩﻟﺶ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﻪاین بزرگترین کمکه...! کوچه...

دو جور پیچیدگی توی آدما می‌بینم

یکی ناشی از فهم عمیق، اطلاعات زیاد و نگاه چندوجهی به پدیده‌ها...

یکی دیگه هم ناشی از عدم شفافیت، سردرگمی و فخرفروشی.

آدم اولی رو هرچی بیشتر می‌شناسی، بیشتر به عمق وجودش پی می‌بری ؛ و اما دومی با شناخت بیشتر، تهی‌تر می‌شه.

*خودم خیلی دوست دارم جزو دسته اول باشم و با اونا در ارتباط باشم :) 

کوچه...